یه دوستی توی وبلاگش نوشته بود که براش عجیبه که دهه هفتادی ها تو هزاره سوم
با وجود شبکه های اجتماعی جذابی مثل اینستاگرام و تلگرام
چطور شده رو آوردن به فعالیت تو وبلاگ که بیشتر متعلق به نسل دهه پنجاه و شصته
البته که من به عنوان کسی که دقیقا در بدو دهه هفتاد به دنیا اومدم
با دهه شصتی ها خیلی بیشتر احساس نزدیکی میکنم و اشتراکات اخلاقی و احساسی دارم
تا بچه هایی که مربوط به سال های بعد از 75 هستن و به جای شکاف پنج ساله بینمون یه شکاف پنجاه ساله وجود داره
اما اینکه چرا وبلاگ ؟
نه اینکه دلم نخواد توی اینستاگرام باشم،نه اینکه اینستا جذاب تر و راحت تر نباشه
فقط اینکه دلم نمیخواست تو دنیای مجازی کسایی دور و برم باشن که پر شدن از مصرف گرایی و تجمل گرایی و معیار قضاوتشون شده عکس هایی که تو لوکس ترین و نمایشی ترین حالت ممکن گرفته شده
میخواستم از جایی شروع کنم که آدماش من و از روی نوشته هام بشناسن
بدون دیدن حتی عکسم
آدمای وبلاگی با فکرشون،با احساسشون آدما رو درک میکنن،میشناسن،انتخاب میکنن
آدمای وبلاگی چشمی نیستن،ظاهر بین نیستن و برای همینه که خونه اصلی و همیشگی من وبلاگمه
حالا که تعداد زیادی رفیق جان به اعضای این خونه اضافه شدن آدرس اینستام و میذارم برای کسایی که
دوست دارن تو خاطرات تصویری من شریک باشن
وبلاگ همچنان به قوت خودش باقیه
medadrangi_mary
لطفا هرکس فالوو کرد خودشو توی دایرکت معرفی کنه :)
درباره این سایت